No, i wyszło, co wyszło. Kompletna obojętność w moim, domu "opiekuńczym". Udają życzliwość,a w rezultacie - guzik ich obchodzimy. Kiedy się  "smaruje" - jest szansa, że w razie potrzeby ci coś załatwią, ale bez tego - nie ma się czego spodziewać. Nie szanują nikogo.  Nikt już im nie imponuje. Chyba, że malarka Zosia, która ew. pomaluje kiedyś portret córeczki, albo kogoś , na kim im zależy, ale tylko dlatego. Nie postrzegają w nas Człowieka, traktują przedmiotowo. Zapominają, że ich też starość nie ominie, chyba, że zemrą nieco wcześniej.
Ci , którzy mnie poznali, natychmiast zamówili książkę, nawet ci, co śledzili mój blog i zapisy życiorysu, ale nie moi "opiekunowie" od siedmiu boleści ! Dałam nowy sweter do prania, gdyż w okresie posezonowym, chowam wszystko do wersalki,a potem wyciągam i daję do przepierki. Tak też zrobiłam ostatnio. Oddałam 2 nowe sweterki, golf, do pralni. Odzyskałam jeden - podziurawiony, jak sito, stłamszony - do wyrzucenia. Napisałam i oddałam toto przełożonej, mającej pieczę nad całością personelu. Przytrzymała parę dni i zwróciła, orzekając, iż nikt się nie przyznał do wykończenia swetra i to na pewno zeżarty był przez mole (tyle, że nie mamy moli odzieżowych), albo stęchło w wersalce). Kierownik , z kolei, byłby skłonny zwrócić pieniądze, jeśli wręczyłabym paragon - jako dowód zakupu. Musiałabym mieć specjalny kosz do gromadzenia wszystkich rachunków z zakupów, bowiem kupuję wszystkiego od licha i trochę - nie chodząc po sklepach i kupując, wyłącznie, przez internet. Kazałam wywalić tę szmatę i zamówiłam 2 bluzki z długim rękawem , bo ich mi brakuje, w tej samej cenie, co "zeszmacony" golf.
Tak więc, przyszło mi mieszkać wśród kompletnie wyprutych z uczuć ludzi, nie mając najmniejszego wyboru. W książce napisałam, że jest mi tu dobrze, nie wymieniając, jak jest naprawdę. Warunki mieszkaniowe, izolacja - jest jak najbardziej pozytywna, usługi na marnym poziomie, ale są, natomiast jedzenie ?! Koszmarne i coraz mniej z niego korzystam, kupując, na co mam ochotę lub co jest do kupienia. Najgorzej z obiadami. Jeszcze śniadania i kolacje , które nie są przez tych partaczy gotowane - są do wytrzymania, ale obiady ! Masakra !
Szczęściem jest to, że dzięki sprzedaży mojej dziupli mam z czego pobierać forsę na zakupy. Nie była to kwota oszałamiająca, ale przez ponad 6 lat czerpałam z zasobów tyle, że mi wystarczyło nie tylko na zachcianki, ale przedmioty konieczne do życia i wygody. 
Przy tym z tego musiałam przez rok uiszczać pełnopłatny pobyt, czyli ok. 28-30 tysięcy, oraz na inne, konieczne i niekonieczne wydatki (prezenty dla koleżanek, personelu i in.), które pomagały mi w czasie choroby.
Dysponowałam od początku z ok. 50 tys. złotych. Niewiele zostało, ale biorąc pod uwagę niedługi pobyt na tym świecie - powinno na co nieco jeszcze wystarczyć.
Sprzedaję tę książkę: 29,90 , z wysyłką + 5 zł. Mycha ją już dostała, jest zachwycona, że wydałam i że będzie mogła ja przeczytać. 
Mycha ją przeczytała i bardzo się jej podobała. Może dlatego, że sporo miejsca zajmuje opowieść o wspólnych relacjach. Zośka - albo nie przeczytała jeszcze albo... niebawem się dowiem.  Tak samo Gocha  i Aneta. Nie odzywają się i nie wiem, co jest grane.Ma  przyjechać Basia  Czarna. Bardzo się cieszę, że ją poznam.